چالش‌ها و راه‌حل‌های تامین مالی در بخش انرژی ایران

رئیس کمیسیون انرژی اتاق ایران، در گفت‌وگو با پایگاه خبری بازار سرمایه ایران(سنا) ، ضمن اشاره به مشکلات مختلفی که بخش‌های نفت، گاز و انرژی با آن مواجه‌اند، به لزوم توجه به تامین مالی و حل ناترازی‌های موجود در این بخش‌ها تاکید کرد.

آرش نجفی، به چالش‌های جدی تامین مالی در صنعت انرژی اشاره کرد و گفت: با توجه به وضع پیچیده‌ و دشوار اقتصادی کشور، مشکلات در تامین مالی نه تنها ناشی از تحریم‌ها، بلکه عمدتاً به دلیل ناترازی‌ها و مشکلات ساختاری داخلی صنعت انرژی کشور است. این ناترازی‌ها به‌ویژه در تولید برق، گاز و خوراک پتروشیمی‌ها مشهود است و می‌تواند روند توسعه پروژه‌های مختلف را دچار اختلال کند.

نجفی افزود: اگر این مشکلات به‌درستی مدیریت نشوند، می‌توانند آثار منفی جدی بر عملکرد صنعت انرژی کشور داشته باشند.

لزوم تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر

او یکی از راه‌کارهای حل مشکلات ناترازی انرژی را تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر دانست و تاکید کرد: استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی می‌تواند به‌طور قابل توجهی فشارهای موجود بر بخش‌های مختلف انرژی کشور را کاهش دهد.

به گفته رئیس کمیسیون انرژی اتاق ایران، از آن‌جا که بخش قابل توجهی از انرژی تولیدی در کشور به‌طور ناکارآمد مصرف می‌شود، با بهینه‌سازی مصرف می‌توان تا حد زیادی بر این ناترازی‌ها غلبه کرد.

نجفی هم‌چنین به موضوع کاهش تولید کربن اشاره و تاکید کرد: این اقدام نه تنها به حفظ محیط‌زیست کمک می‌کند، بلکه می‌تواند به حل مشکلات موجود در بخش انرژی و به‌ویژه بخش گاز نیز کمک شایانی کند. تولید انرژی پاک و کاهش آلاینده‌ها نه تنها برای حفظ منابع طبیعی کشور ضروری است، بلکه در درازمدت می‌تواند به کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی و افزایش تنوع منابع انرژی در کشور منجر شود.

ضرورت اصلاح مکانیزم‌های اجرایی اوراق صرفه‌جویی

نجفی به موضوع تامین مالی برای پروژه‌های انرژی اشاره کرد و توضیح داد: یکی از ابزارهای مؤثر در این زمینه، اوراق صرفه‌جویی است. اوراق صرفه‌جویی برق و گاز تعریف شده‌اند، اما هنوز کارآیی لازم را نداشته‌اند و نیازمند بهبود و اصلاح در مکانیزم‌های اجرایی هستند.

به گفته او، اگر این اوراق به‌درستی توسعه یابند و در بازار بورس به‌صورت مؤثرتر و روان‌تری عرضه شوند، می‌توانند به ابزار مهمی در تامین مالی پروژه‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها در بخش انرژی تبدیل شوند.

ارتباطات جهانی

نجفی هم‌چنین از توجه به بازارهای جهانی و نیاز به ارتباط با بانک‌های بین‌المللی به‌ویژه در زمینه FATF یاد کرد و گفت: حل مشکل FATF می‌تواند به ایجاد بستری مناسب برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی کمک کند.

رئیس کمیسیون انرژی اتاق ایران در ادامه به مشکلات موجود در صنعت پتروشیمی نیز اشاره کرد و گفت: یکی از چالش‌های اساسی این صنعت، تامین خوراک پایدار و مستمر برای واحدهای تولیدی است. در شرایطی که تامین خوراک برای پتروشیمی‌ها به‌ویژه در فصل‌های سرد سال با مشکل مواجه است، امکان بستن قراردادهای بلندمدت با خریداران برای تولیدکنندگان دشوار می‌شود. این موضوع به‌طور مستقیم بر قیمت‌ها و نوسانات بازار اثرگذار است. نجفی افزود که استمرار تامین خوراک برای واحدهای تولیدی می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر ثبات بازار و ایجاد فرصت‌های سرمایه‌گذاری تاثیر بگذارد.

او در ادامه به لزوم توجه به عمق حضور ایران در بازارهای جهانی اشاره کرد و گفت: ایران با توجه به ظرفیت‌ها و منابع عظیم خود باید توانایی بیشتری در حضور در بازارهای جهانی پیدا کند. در صورتی که ما نتوانیم این ظرفیت‌ها را به‌درستی به بازارهای جهانی معرفی کنیم، ممکن است کشورهای دیگر از جمله عراق که در چند سال اخیر رشد قابل توجهی در صنعت نفت و گاز خود داشته‌اند، از ما پیشی بگیرند. با توجه به روندهای کنونی، در پنج سال آینده ممکن است عراق در برخی از بخش‌های صنعتی از ایران جلو بیفتد که این می‌تواند برای اقتصاد ایران یک تهدید جدی به‌شمار آید.

توجه به ظرفیت‌های داخلی

آرش نجفی هم‌چنین بر لزوم تغییر در رویکردهای اقتصادی کشور تاکید کرد و گفت: ایران باید با توجه به ظرفیت‌های داخلی، گام‌های مؤثرتری برای توسعه اقتصادی بردارد.

او به مشکلات ناشی از کم‌عمقی حضور ایران در بازارهای بین‌المللی اشاره کرد و افزود: اگر عمق حضور خود را در عرصه‌های جهانی افزایش ندهیم، دچار انحطاط اقتصادی خواهیم شد و این می‌تواند اثرات منفی شدیدی بر تمام بخش‌های اقتصادی کشور، از جمله صنعت نفت و گاز بگذارد.

رییس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران در پایان گفت: کشور ایران، استعدادها و توانایی‌های بی‌نظیری در صنایع مختلف، از جمله نفت، گاز و پتروشیمی، دارد و اگر بتوانیم این توانمندی‌ها را به‌درستی در بازارهای جهانی معرفی کنیم، می‌توان نقش مهم‌تری در تامین انرژی جهانی ایفا کرد. باید به این واقعیت توجه کنیم که در صورت عدم استفاده بهینه از ظرفیت‌های داخلی و عدم توجه به چالش‌های موجود، بسیاری از فرصت‌ها از دست خواهد رفت.