توضیحات دبیرکل کانون نهادهای سرمایه گذاری درباره رویه جدید ضرایب تضامین و تجربه جهانی
دبیرکل کانون نهادهای سرمایه‌گذاری، ویژگی های رویه جدید ضرایب تضامین همراه با تجربه بورس های پیشرفته را اعلام کرد.
به گزارش پایگاه خبری بورس پرس ، رسول سعدی با اشاره به ساختار پیشین ضرایب تضامین درباره رویه جدید که با تصمیم سازمان بورس و با هدف تفکیک دقیق‌تر سطوح ریسک طراحی و در برخی ابعاد با استانداردهای رایج جهانی هم‌راستا اعمال شده به سنا اعلام کرد: پیش از این بازنگری، دارایی‌ها در 3 طبقه کلی شامل سهام، اوراق بدهی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله دسته بندی می‌شدند و برای هر طبقه، ضریب واحدی در نظر گرفته می‌شد.
در دستورالعمل جدید این رویکرد با ساز و کاری تفصیلی‌تر جایگزین شده و ضرایب به تفکیک زیر گروه‌های تخصصی و با لحاظ سطح ریسک هر ابزار مالی تعریف شده است.
هدف این تغییرات در راستای افزایش شفافیت و بهبود ساز و کارهای کنترل ریسک بوده و ضریب مربوط به سهام شرکت های بورسی، بازار اول و دوم معاملات فرابورس و نیز حق‌تقدم ها، بدون تغییر نسبت به گذشته حفظ شده اما برای نخستین بار ضرایب مستقلی برای ابزارهایی نظیر اوراق خزانه، اوراق دولتی، اوراق شرکتی، اوراق مبتنی بر انرژی و ابزارهای کالایی در نظر گرفته شده است.
بازنگری در طبقه صندوق‌های سرمایه‌گذاری قابل معامله انجام شده و در این ساختار جدید، صندوق‌های سهامی، مختلط، بخشی و اهرمی به صورت مجزا طبقه بندی شده و برای هر یک ضریب خاصی تعریف شده است. برخی گواهی‌های سپرده کالایی و مسکوکات طلا نیز که پیش‌تر در محاسبات اعتباری فاقد ضریب بودند، مشمول ضرایب مشخصی شده‌اند.
بخش عمده‌ای از دارایی‌هایی که بیش‌ترین وزن را در وثایق اعتباری دارند، شامل سهام و بخشی از اوراق بدهی، هم‌چنان با ضرایب قبلی محاسبه می‌شوند. همین بازنگری در طبقه‌بندی ابزارها و تعریف ضرایب متناسب با ریسک می‌تواند به انسجام بیش‌تر در فرآیند اعطای اعتبار و شناسایی دقیق‌تر منابع پر ریسک کمک کند.
تجربه بورس های پیشرفته
در اغلب بورس‌های پیشرفته دنیا هم ضرایب تضامین بر اساس شاخص‌هایی چون نوسان‌پذیری قیمت دارایی، میزان نقدشوندگی، ساختار معاملاتی و شرایط کلان اقتصادی تعیین می‌شود. در بازار مشتقه و کالایی بین المللی هم از روش های محاسباتی استفاده می‌شود که با تحلیل سناریوهای پرریسک و سنجش ریسک تجمعی، میزان وجه تضمین را به صورت پویا و روزانه مشخص می‌کنند.
مراکز پایاپای معتبری نظیر LCH و Eurex از بهره می‌برند که متغیرهایی نظیر نوسانات تاریخی، هم‌بستگی میان دارایی‌ها و عوامل آماری را در تعیین ضرایب لحاظ می‌کنند. بر این اساس در این ساختارها اوراق کم‌ریسک مانند اوراق خزانه با ضرایب پایین‌تر و ابزارهای پرریسک‌تر نظیر ETF های اهرمی با ضرایب بالاتر مواجه هستند.
بسیاری از بازارهای پیشرفته از زیرساخت‌هایی برخوردارند که امکان تعدیل خودکار ضرایب در طول روز معاملاتی را فراهم می‌سازد. عاملی که به واکنش سریع‌تر نسبت به تحولات بازار کمک می‌کند.
در حالی تفاوت‌هایی در زمینه‌هایی مانند فرآیندهای پایاپای، ساز و کارهای اعتبار سنجی و میزان بهره‌گیری از فناوری‌های تحلیلی وجود دارد که ارزیابی کامل آثار این اصلاحات بر رفتار اعتباری نهادهای مالی و تعادل بازار، مستلزم گذشت زمان و تحلیل دقیق عملکرد عملیاتی در مرحله اجرا خواهد بود.
منبع: بورس پرس