تحولات شبه جزیره کره در سال ۱۴۰۳

شبه جزیره کره که با توجه به نزدیک به هفت دهه حضور ده‌ها هزار نیروی نظامی آمریکا، همواره آوردگاهی بین قدرت‌های جهانی قملداد می‌شود، با اعمال حکومت نظامی نابهنگام و نافرجام 13 آذرماه 1403 توسط «یون سوک یول» رئیس جمهوری این کشور ، پیامد ناشی ازاین اقدام نه تنها فی‌الفور وی را در کام خود فرو بلعید بلکه سونامی سیاسی آن از سئول فرای مرزها را در نوردید، به گونه ای که کره شمالی را برای مدتی از کانون توجهات به کنار گذارد و تمامی توجهات بر تحولات این متحد اقتصادی و نظامی غرب معطوف گردید.

شبه جزیره کره متشکل از دو کشور کره شمالی تحت عنوان رسمی «جمهوری دموکراتیک خلق کره» و کره جنوبی تحت عنوان «جمهوری کره» یکی به عنوان قطب نظامی و دیگری به عنوان قطب اقتصادی شناخته می شوند.

کره جنوبی که بر خلاف همسایه شمالی خود، طی چندین دهه، «خوداتکایی نظامی» را برای حصول به «اقتصاد برتر» کنار گذارده، اکنون باتوجه به حضور بیش از 24هزار نظامی آمریکایی در خاک خود، عملا نشان داده که به شدت از لحاظ توان دفاعی در برابر نزدیک ترین متخاصم خود، کره شمالی، به شدت به آمریکا متکی و وابسته است و سعی دارد با انجام رزمایش های مختلف حس بازدارندگی را در برابر همسایه شمالی خود القا کند، موضوعی که نتیجه عکس داشته و همواره باعث خشم و با هشدارهای پیونگ یانگ همراه بوده است.

دراین میان هرگونه تغییری در کاخ سفید، که به معنای تغییر در سیاست های خارجی آمریکا قملداد می شود، رهبران کره جنوبی را در بیم و رجا قرار می داده که تعهد تامین امنیت دفاعی واشنگتن در قبال سئول در چه حد و میزانی خواهد بود، که اکنون با روی کار آمدن دوباره دونالد ترامپ که سیاست نزدیکی با پیونگ یانگ را بار دیگر در سر می پروراند، کره جنوبی که با اقدام رئیس جمهوری استیضاح شده خود در وضعیت بغرنج سیاسی داخلی و خارجی دست به گربیان است ، بشدت هراسان و نگران ساخته است.

هرچند که این اتفاق در ماه‌های آخر دوران ریاست جمهوری جو بایدن اتفاق افتاد، درحالی که واشنگتن به شدت وضعیت سیاسی سئول را زیر نظر داشت اما به گفته سفیر وقت آمریکا در کره جنوبی، واشنگتن از آنجایی که خود به شدت نگران وضعیت نظامیان آمریکایی در خاک این کشور بود ، خود را برای هرگونه سناریویی در برابر کره شمالی آماده کرده بود، چراکه تصور می رفت پیونگ یانگ ممکن است از شرایط حاصل از تنش سیاسی داخلی بوجود آمده ناشی از اقدام یون سوک یول در اعمال حکومت نظامی نافرجام قصد توفیق و بهره جویی کند.

با این حال و تا پیش از وقوع زلزله سیاسی در کره جنوبی که حکومت نظامی کوتاه مدت یون سوک یول بوقوع پیوست، کره شمالی با توجه به تعمیق پیمان نظامی با روسیه به شدت تحت توجه رسانه های جهان بخصوص غرب قرار گرفت .

این ملاقات و پیمانی که به موجب آن بین مسکو و پیونگ یانگ منعقد گردید به شدت از سوی ناتو و واشنگتن مورد انتقاد قرار گرفت.

سفر پوتین به پیونگ یانگ پس از 24 سال/ تعمیق روابط نظامی

ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه در مورخ 29 خرداد 1403 به پیونگ یانگ سفر کرد، دیداری که پس از 24 سال صورت می‌گرفت. با نگرانی غرب به این سفر، وی در مورخ 30 خردادماه با «کیم جونگ اون» رهبر کره شمالی دیدار کرد و رهبران دو کشور به یک توافق همکاری نظامی دست یافتند.

پوتین در جریان این ملاقات پس از امضای توافق مشارکت راهبردی جامع با کیم، اعلام کرد که مسکو و پیونگ یانگ متعهد شدند که در صورت حمله به یک طرف، طرف دیگر به کمک آید.

ادعای اعزام نیروهای کره شمالی به روسیه

پس از توافق امنیتی و نظامی بین مسکو و پیونگ یانگ، مقام های سئول ادعای اعزام هزاران نیروی نظامی کره شمالی به روسیه برای شرکت در جنگ علیه اوکراین را مطرح کردند.

در همین حال ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین مورخ سه‌شنبه هشتم آبان 1403 مدعی شد که استقرار هزاران سرباز کره شمالی در خط مقدم، جنگ تقریباً سه ساله را یک جنگ بین المللی تبدیل می‌کند.

این سلسله موارد موجب شد تا سئول با احساس نگرانی هرچه بیشتر تلاش نماید تا هرچه بیشتر خود را به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) نزدیک نماید، موضوعی که با استقبال غرب همراه شد، چراکه غرب طی سال ها حمایت هنگفت نظامی و مالی از اوکراین در قبال روسیه، با ضعف مالی و تجهیزات نظامی مواجه شده بود و بدنبال منبعی تازه نفس برای تامین بودجه این جنگ کلان و فرسایشی بود.

حکومت نظامی در کره جنوبی

یون سوک یول رئیس جمهوری کره جنوبی در مورخ سوم دسامبر برابر با 13 آذرماه در اقدامی که به واقع جهان را در بهت فرو برد، در یک نطق تلویزیونی به ناگاه در این کشور حکومت نظامی اعلام کرد.

یون در این سخنرانی اظهار داشت: هدف از اعلام حکومت نظامی، ریشه‌کن کردن نیروهای طرفدار کره شمالی و حفاظت از نظم، قانون اساسی و آزادی است.

این تصمیم پس از آن اتخاذ شد که حزب مخالف دموکراتیک، طرح بودجه‌ کاهش‌یافته‌ای را در کمیته بودجه پارلمان کره‌جنوبی به تصویب رساند و طرح‌های استیضاح علیه یک بازرس دولتی و دادستان کل کشور را ارائه کرد.

وی در نهایت در مورخ 14 دسامبر برابر با 24 آذر از سوی مجلس این کشور استیضاح و از انجام وظایف خود تعلیق شد.

در پی این اقدام و استیضاح رئیس جمهوری کره جنوبی، هان دوک سو (Han Duck-soo) نخست وزیر این کشور به عنوان کفیل ریاست جمهوری منصوب شد و وی نیز در ادامه به دلیل امتناع از امضای مصوبات مجلس در ارتباط با تحقیق از یون و بانوی اول این کشور، در هفتم دی ماه استیضاح و برکنار شد.

این امر موجب شد تا چویی سانگ موک (Choi Sang-mok) وزیر دارایی کره جنوبی به عنوان دومین کفیل ریاست جمهوری این کشور عهده دار این سمت شود.

یون نخستین رئیس جمهوری کره جنوبی است که حکم رسمی بازداشت وی صادر، از سوی بازرسان تیم تحقیق بازداشت و به سلول انفرادی (در بازداشتگاه اویوانگ واقع در جنوب سئول) منتقل شد.

یون در نهایت در مورخ هشتم اسفندماه 1403 با حضور در آخرین جلسه دادگاه قانون اساسی ضمن ابراز تاسف از اقدام خود، اتهام شورش به علت اعمال حکومت نظامی را رد کرد.

اکنون نتیجه دادگاه هر آنچه باشد وجه سیاسی کره‌جنوبی در عرصه بین الملل نیز به نوعی خدشه دار گشته و متحد اصلی آن آمریکا که اکنون فردی همچون دونالد ترامپ را در کاخ سفید دارد، با نگاهی به مراتب دقیق تر و حتی بی محاباتر به آن می نگرد

خبرگزاری یونهاپ در گزارشی در مورخ 25 اسفند 1403 در گزارشی عنوان کرد که در دولت بایدن بدنبال وقوع حکومت نظامی در کره جنوبی و نگرانی از پیامدهای ناشی از آن، سئول را در زمره کشورهایی همچون چین، روسیه و کره شمالی قرار داد.

یونهاپ گزارش داده بود که وزارت انرژی آمریکا در دوره بایدن ، کره جنوبی را هرچند یک متحد خود میداند اما بدلیل نگرانی از پیامدهای حکومت نظامی نافرجام ، آنرا در فهرست «کشورهای حساس» لحظ کرده بود.

در توضیح وزارت انرژی آمریکا درباره کشورهای حساس به آندسته از کشورهایی که به دلایل امنیت ملی، عدم اشاعه هسته ای یا حمایت از تروریسم می پردازند اطلاق می شود و در این فهرست قرار می گیرند که این فهرست شامل کره شمالی، چین و روسیه است.

این درحالی است که دولت ترامپ هنوز اقدامی برای خارج ساختن کره جنوبی از این فهرست نکرده است.

منبع: ایرنا