وابستگی جنوب‌آسیا به سوخت‌های فسیلی
منطقه جنوب‌شرق آسیا تا سال۲۰۳۰ همچنان ۷۰درصد انرژی خود را از سوخت‌های فسیلی تامین خواهد کرد، این در حالی است که سهم سوخت‌های فسیلی شامل زغال‌سنگ، نفت و گاز در این منطقه اکنون ۸۰درصد است. به گزارش «شانا» به نقل از اداره‌کل امور اوپک، سوخت‌های فسیلی همچنان بخش عظیمی از ترکیب انرژی مصرفی منطقه جنوب‌شرقی آسیا را تشکیل می‌دهند و پیش‌بینی می‌شود تا پایان دهه‌جاری میلادی، این سهم ۷۰درصد باشد، اما پروژه‌های جذب و ذخیره‌سازی کربن(CCS) باید به کشورهای این منطقه کمک کند تا به هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌‌‌ای خود دست‌یابند.
اکنون و در بحبوحه رشد اقتصادی قوی، منطقه جنوب‌شرق آسیا، برای تامین حدود 80درصد از انرژی مورد‌نیاز خود به زغال‌سنگ، نفت و گاز اتکا دارد و سهم انرژی‌های تجدیدپذیر کمتر از یک‌پنجم کل انرژی مصرفی است. بنی سوریادی، معاون مدیر اجرایی مرکز انرژی آسه‌‌‌‌آن(ACE) در اجلاس بخش پایین‌دستی آسیا که در خلال کنفرانس هفته بین‌المللی انرژی سنگاپور (SIEW) برگزار شد، گفت: آسیای جنوب‌شرقی تنها به 16درصد از انرژی‌های تجدیدپذیر در ترکیب انرژی فعلی خود دست‌یافته که بسیار کمتر از هدف 22درصدی تا سال2035 است. وی توضیح داد: توسعه اقتصادی و عدم‌قطعیت‌‌‌‌های ژئوپلیتیک در ناتوانی منطقه برای دستیابی به ترکیب انرژی هدف‌گذاری‌‌‌‌شده، نقش داشته‌است.
معاون مدیر اجرایی مرکز انرژی آسه‌‌‌‌آن (ACE) گفت: انتظار می‌رود آسیای جنوب‌شرقی در سال2030 به چهارمین اقتصاد منطقه‌ای بزرگ جهان تبدیل شود. سوریادی تاکید کرد: با توجه به این شرایط، انتظار می‌رود فناوری جذب و ذخیره‌سازی کربن به منطقه آسیای جنوب‌شرقی کمک کند تا ضمن تضمین امنیت انرژی، به هدف خالص انتشار صفر دست‌یابد. از نظر کارشناسان حاضر در نشست یادشده، «فناوری جذب و ذخیره‌سازی کربن مقرون‌‌‌‌به‌‌‌‌صرفه‌‌‌‌ترین» پشتیبانی برای امنیت انرژی در منطقه خواهد بود، در عین‌حال توسعه این فناوری و گذار به انرژی پاک به حمایت مالی و فنی قابل‌‌‌‌توجه، همچنین همکاری‌های بین‌المللی نیاز دارد. چالش‌های اصلی پیش‌روی کشورهای جنوب‌شرقی آسیا در اجرای پروژه‌های جذب و ذخیره‌سازی کربن شامل هزینه‌های بالای جذب و انتقال کربن و سودآوری پروژه‌ها است، از این‌رو حمایت دولتی برای اجرای این پروژه‌ها مورد‌نیاز است.
معاون مدیر اجرایی مرکز انرژی آسه‌‌‌‌آن گفت: برای تشویق سرمایه‌گذاری بیشتر در فناوری جذب کربن، ممکن است از دولت‌ها خواسته شود وارد عمل شوند و یارانه پرداخت کنند، همان‌طور که هم‌اکنون در اروپا چنین است.
منبع: دنیای اقتصاد