بمباران مهم‌ترین بیمارستان غزه

دکتر حسام ابوصفیه، مدیر کمال عدوان، در مصاحبه با الجزیره گفت که این بیمارستان به مدت حداقل سه ساعت در روز دوشنبه زیر گلوله‌باران مداوم قرار گرفته است. او گفت: «من نمی‌توانم طبقه‌ای را که در آن هستم ترک کنم. وی افزود: «به من گفته شد که تعدادی از تیم‌های پزشکی ما در طبقات دیگر مجروح شده‌اند؛ اما کسی نمی‌تواند به آنها برسد.» هم او و هم وزارت بهداشت گفتند که بیمارستان به‌طور مستقیم هدف قرار گرفته است. ارتش اسرائیل گفت که در حال بررسی گزارش‌های دریافتی از بیمارستان است؛ اما نمی‌تواند اظهارنظر کند. ارتش روز دوشنبه در بیانیه‌ای مدعی شد که تخلیه بیماران و کارکنان بیمارستان «کمال عدوان» و «العوده» در نصیرات به بیمارستان‌های دیگر در شمال غزه را در روز یکشنبه تسهیل کرده و به بیمارستان‌ها، کمک‌های بشردوستانه ارائه کرده است.

در گذشته، مقامات اسرائیلی می‌گفتند که بیمارستان‌ها در حملات به اهداف نزدیک یا در حملاتی که به نیروهای حماس در داخل بیمارستان یا تونل‌های زیر آنها انجام می‌شد، آسیب دیده‌اند؛ ادعاهایی که مدیران بیمارستان آنها را رد کرده‌اند. مردم غزه و گروه‌های حقوق بشری، اسرائیل را به تخریب عمدی زیرساخت‌های حیاتی این منطقه از جمله مراکز بهداشتی و درمانی متهم کرده‌اند. «کمال عدوان» یکی از معدود بیمارستان‌هایی در شمال غزه است که هنوز کار می‌کند، اما در سطح بسیار ابتدایی. دکتر ابوصفیه گفت: فقط سه پزشک در آنجا مانده‌اند. بیش از یک‌سال حملات موشکی، بمباران و حملات توپخانه‌ای در کنار حملات نیروهای زمینی باعث تخلیه و آسیب جدی به بیمارستان‌های منطقه شده و بسیاری از آنها را ناکارآمد کرده است.

وزارت بهداشت غزه روز یکشنبه (13آبان‌ماه) اعلام کرد که نیروهای رژیم صهیونیستی به طبقه سوم بیمارستان که تجهیزات پزشکی باقی‌مانده‌اش در آنجا نگهداری می‌شد، حمله کرده و خسارات زیادی به بار آوردند. ارتش رژیم صهیونیستی مدعی است که روز یکشنبه هنگام عبور کاروان سازمان ملل در نزدیکی کمال عدوان، بمبی منفجر شد که بر اثر اصابت ترکش‌هایش، هم بیمارستان آسیب دید و هم 6کودک زخمی شدند. ارتش اسرائیل هفته گذشته پس از یک یورش سه‌روزه از «کمال عدوان» عقب نشینی کرد که طی آن مقامات بهداشتی فلسطینی گفتند تقریبا تمام کارکنان پزشکی این مجتمع بازداشت شده و دو کودک جان خود را از دست داده‌اند. ارتش اسرائیل گفت که نزدیک به 100نفر را از بیمارستان بازداشت کرده که به ادعای آنها مظنون شناخته می‌شدند.

حمله به این بیمارستان پس از هفته‌ها حمله شدید اسرائیل به سه منطقه شمال غزه، از جمله جبالیه، انجام شد. اسرائیل اعلام کرد که حمله نظامی خود را در بخش شمالی این منطقه محصور برای هدف قرار دادن آنچه به ادعای آنها حضور مجدد حماس در این منطقه است، از سر گرفته است. دکتر ابوصفیه گفت که کارکنان کمال عدوان تمام کودکان و نوزادان نارس خود را به طبقه همکف منتقل کرده‌اند که برای دریافت چنین مواردی مجهز نبوده است.وی گفت که نزدیک به 90بیمار مجروح در بیمارستان بستری هستند.

عبور از تقاطع مرگ

زمانی که اسرائیل عملیات خود را در اوایل اکتبر برای ریشه‌کن کردن حماس در شمال نوار غزه آغاز کرد، خانواده نصر در میان آن 400هزار نفری بودند که طبق تخمین سازمان ملل متحد باقی مانده بودند. آنها با یک انتخاب تقریبا غیرممکن روبه‌رو شدند. یکی از برادران فرار را انتخاب کرد. خواهر و برادر دیگرش ماندن را برگزیدند. هیچ یک از آنها از وحشت لشکرکشی‌های مرگبار اسرائیل در شمال غزه از زمان آغاز جنگ یک‌ساله فرار نکردند. «نادر ابراهیم»، «اریکا سولومون» و «رایلی ملن» در گزارش دیگری در 4نوامبر در نیویورک‌تایمز روایت دیگری از «زندگی یا مرگ»، «فرار یا ماندن» را ارائه دادند. به نوشته این گزارشگران، ماندن به معنای تحمل بمباران ویرانگر بود. بیمارستان‌ها مملو از شهدا و مجروحان است. اجساد هفته‌ها زیر آوار مانده‌اند. از گرسنگی هم نگو و نپرس. گروه‌های حقوق بشر می‌گویند که اسرائیل محدودیت‌هایی را برای ارائه کمک‌ها به حدی سخت اعمال کرده است که می‌تواند به یک «تاکتیک گرسنگی دادن مرگبار» تبدیل شود.

اما رفتن نیز خطرات خود را داشت. اکنون بسیاری از غیرنظامیان بر این باورند که فرار به دستور نیروهای اسرائیلی به همان اندازه مرگبار است. هنگامی که «رامی نصر» 44ساله، در 6 اکتبر، پیام صوتی خودکار از ارتش اسرائیل دریافت کرد که در آن بخش اعظم شمال غزه، از جمله زادگاهش، جبالیا، «منطقه تخلیه شده» است، او این هشدار را جدی گرفت. او به نیویورک‌تایمز گفت که دختر 17ساله‌اش، میرا، قبلا در ماه دسامبر بر اثر حملات شدید مجروح شده بود. یک‌روز پس از دریافت پیام، نصر یکی از بی شمار دستوراتی را که اسرائیل در هفته‌های گذشته صادر کرده بود، دنبال کرد؛ دستورات بسیار زیادی که متحد اصلی‌اش، ایالات متحده، هشدار داد که خطر نقض قوانین بین‌المللی را در پی دارد. با این حال، نصر، مانند بسیاری از همسایگانش گفت که می‌ترسد از مسیری که نیروهای اسرائیلی تعیین کرده‌اند، استفاده کند. برای رسیدن به آن مسیر، او باید یک مایل پیاده‌روی در مناطق جنگی فعال در داخل شهر را طی می‌کرد. او گفت که علاوه بر آن، تانک‌ها و سربازان اسرائیلی در امتداد «جاده تخلیه» مستقر بودند که باعث شد وی محتاط‌تر شود. نصر به جای دنبال کردن مسیر تعیین‌شده از سوی ارتش، مسیر کوتاه‌تری را انتخاب کرد که به خانواده‌اش اجازه می‌دهد مستقیم‌تر از طریق یک تقاطع به نام «ابوشارخ» به مسیری امن فرار کنند. این تصمیم تقریبا مرگبار بود.

در ویدئویی که توسط یکی از اهالی فیلم‌برداری شده که از جلوی نصر عبور کرده و توسط نیویورک تایمز هم تایید شده است، گروهی از مردم در حال فرار و با عجله از جاده -از جمله نصر و خانواده‌اش- سرازیر می‌شوند. ناگهان صدای شلیک گلوله و جیغ بلند می‌شود. نصر بعدا در حال انتقال به کامیونی دیده می‌شود؛ درحالی‌که زانویش بر اثر اصابت گلوله دچار خونریزی است. دختر 9ساله‌اش، دانا، در حالی که کسی بانداژ سفیدی را به دور گردنش فشار می‌دهد تا جریان خون روی تی‌شرت صورتی چهارخانه‌اش گرفته شود، بی‌صدا پلک می‌زند. نصر تایید کرد که این ویدئو او و خانواده‌اش را نشان می‌دهد، گفت: «اگر می‌دانستیم قرار است به سمت ما شلیک شود، از آن مسیر عبور نمی‌کردیم.» ساکنان تقاطع ابوشارخ را «تقاطع مرگ» نامیده‌اند.

نیویورک‌تایمز با پنج تن از ساکنان که شاهد تیراندازی در هنگام تلاش مردم برای عبور از تقاطع بودند، صحبت کرد و بیش از 80فیلم و عکس را از 7 تا 9اکتبر بررسی کرد که نشان می‌داد خانواده‌ها، از جمله کودکان و افراد مسن، با عجله وسایل خود را در میان تیراندازی‌های پراکنده حمل می‌کنند. ارتش اسرائیل به پرسش‌های دقیق روزنامه تایمز درباره تیراندازی به غیرنظامیان در گذرگاه ابوشارخ پاسخ نداد. اسرائیل حماس را متهم کرده که به غیرنظامیانی که از شمال غزه فرار می‌کنند، تیراندازی کرده است یا مانع خروج آنها می‌شود، اما ساکنان غزه – از جمله نصر – نیروهای اسرائیلی را مسوول چنین تیراندازی‌هایی می‌دانند. وقتی نصر به سه خواهر و برادرش که قصد داشتند به دنبال او بروند، گفت که چه اتفاقی افتاده است، برادر بزرگ‌ترش عمار که نیمه نابینا بود، ترسید که نتواند جان سالم به در ببرد. عمار و دو خواهر و برادر نصر به این نتیجه رسیدند که بهتر است در ساختمانی بمانند که مدت‌ها با خانواده‌هایشان در آن زندگی می‌کردند. نصر گفت: «ترس آنها این بود که مبادا ترک خانه و رفتن در آن مسیر موجب کشته شدنشان شود.»

در 9اکتبر، نیروهای اسرائیلی دو بار با اقامتگاه نصر تماس گرفتند و به خانواده‌اش دستور تخلیه دادند. خانواده نصر با توضیح اینکه عمار مشکل بینایی دارد، خواستار تضمینی شدند مبنی بر اینکه بتوانند ایمن عبور کنند. سربازان امتناع کردند. بنابراین خانواده تصمیم گرفتند به جای آن در ساختمانی در آن طرف کوچه پناه بگیرند. ساعاتی بعد ساختمان بر اثر انفجار فروریخت. عمار، همسر و دو فرزندش همگی به همراه یکی دیگر از برادران نصر به نام عارف و خواهرش «اولا» کشته شدند. داستان آخرین ساعات زندگی آنها توسط تنها بازمانده انفجار، یعنی همسایه‌ای به نام «محمد شوها»، برای نیویورک‌تایمز نقل شد. او پس از شهادت خواهرش درحالی‌که قصد داشت از همان گذرگاه رامی نصر عبور کند، تصمیم گرفته بود به خانواده نصر پناه ببرد. ارتش اسرائیل از ارائه پاسخ به نیویورک‌تایمز درباره داستان خانواده نصر خودداری کرد. در عوض، ارتش در بیانیه‌ای توپ را به زمین حماس انداخت و گفت که حماس «رویه مستندی برای عملیات از فاصله نزدیک و در مناطق پرجمعیت دارد.»

شهدای لبنان از 3هزار نفر گذشت

وزارت بهداشت عمومی لبنان اعلام کرد که حملات اسرائیل به لبنان در 13ماه جنگ در امتداد مرز بیش از 3هزار شهید برجای گذاشته است. الجزیره در گزارش 5نوامبر نوشت: این وزارتخانه اواخر روز دوشنبه (14 آبان ماه) اعلام کرد که از آغاز «تجاوز» اسرائیل به لبنان، 3002 نفر شهید و 13492 نفر زخمی شده‌اند. 589 زن و حداقل 185 کودک در میان شهدا هستند؛ درحالی‌که اسرائیل ادعا می‌کند که صدها رزمنده حزب‌الله را به شهادت رسانده است اما شاهدان و گزارش‌های مستقل از مناطق بمباران شده در سراسر لبنان تعداد بالای تلفات غیرنظامیان بر اثر حملات هوایی گسترده و بی‌رویه اسرائیل و گلوله‌باران‌های توپخانه‌ای را تایید می‌کند. «کاترین راسل» مدیر اجرایی یونیسف گفت: «از 4اکتبر سال جاری، روزانه حداقل یک کودک جان باخته و 10نفر مجروح شده‌اند.»

او افزود: «هزاران کودک دیگر که از چندین ماه بمباران مداوم جان سالم به در برده‌اند، اکنون از خشونت و هرج و مرج اطراف خود به‌شدت مضطرب هستند.» آمار فزاینده تلفات در حالی است که تخمین زده می‌شود 1.2میلیون نفر از جمعیت 5.8میلیونی لبنان به اجبار از شهرها، شهرک‌ها و روستاهای خود را ترک کرده و آواره شده‌اند. آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) اعلام کرد که طی هفته گذشته روزانه به‌طور متوسط ​​400 تا 600نفر از لبنان وارد عراق شده‌اند. اکثر آنها لبنانی هستند، اما ورود سوری‌ها و فلسطینی‌ها نیز افزایش یافته است. کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) هم روز دوشنبه اعلام کرد که حدود 472هزار نفر از لبنان در هفته‌های اخیر وارد سوریه شده‌اند.