نارضایتی کارگران آمریکایی

نارضایتی تورمی

مصاحبه با کارگران در سراسر آمریکا نشان می‌دهد که عدم‌رضایت آمریکایی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها بخشی از نوعی بازنگری در زندگی کاری است که در سال‌2020 آغاز شد. علت نارضایتی کارگران از تورم این است که تورم بسیاری از افزایش دستمزدهای اخیر را از بین می‌برد و سختگیری در ساعت کار نیز بیشتر شده‌است. کارگران از اینکه در روز کاری خود لحظه‌به‌لحظه کنترل می‌شوند ناراحتند. یک بازار کار کم‌ شور و حال، به‌ویژه برای کارگران یقه‌سفید باعث می‌شود بسیاری از حرفه‌ای‌ها احساس نارضایتی کنند. شرکت‌ها تا حد زیادی از حالت همه‌گیری خارج شده‌ و هزینه‌ها را کاهش داده و تمرکز خود را بر بهره‌وری متمرکز کرده‌اند، بااین‌حال قطع ارتباط با کارگران که میراث دوران کرونا است مدیران را ناامید کرده و به‌نظر می‌رسد راه‌حل سریعی در دسترس نیست.

مسوولان شرکت‌ها می‌گویند که نسبت به‌کارکنان پول، انعطاف و حمایت بیشتری به خرج داده‌اند، با این حال بهبودی در وضعیت به‌نظر نمی‌رسد. تجربیات کارگرانی مانند لیندزی لیزمن نشان می‌دهد که چگونه انتظارات نسبت به همین چند سال‌پیش تغییر کرده‌است. لیزمن 38‌ساله گفت که بازگشت به‌کار حضوری دو روز در هفته در اوایل سال‌جاری، برایشان سخت‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر از گذشته شده‌است. در دوران پیش از همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری، او خوشحال بود که سه روز در هفته در خانه کار می‌کرد، با این‌حال پس از کرونا تیم او در دفتر کار به‌اجبار حضور پیدا کردند. این مساله باعث شد او احساس کند که حرفه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای بودن و کیفیت کارش مورد تردید است.

او گفت که به‌جای همکاری بیشتر، او و دیگران اکنون به‌ندرت میزهای خود را ترک می‌کردند و به‌جز برای جلسات یا ناهار از جایشان تکان نمی‌خوردند. در رفت و آمد یک ساعته اش، احساسات منفی او را در خانه دنبال می‌کرد و او با بچه‌هایش بداخلاقی می‌کرد. لیزمن که اخیرا به شغل جدیدی منتقل شده‌است که به پنج روز در محل کار در ماه نیاز دارد، گفت: «شما سعی می‌کنید کار و خانه را جدا نگه دارید، اما این چیزها بر سلامت روانتان تاثیر زیادی می‌گذارد.»

دیگر ماه عسل کارگران نیست

استفان شول، مدیر اجرایی Alight Solutions، یک شرکت فناوری که بر مزایا و مدیریت حقوق و دستمزد متمرکز است، گفت که این نارضایتی رهبران کسب‌وکار را برای یافتن پاسخ با مشکل مواجه کرده‌است. بسیاری از 100 شرکت فورچون در فهرست مشتریان Alight هزینه‌های مربوط به مزایای کارکنان مانند سلامت روان، مراقبت از کودک و پاداش‌‌‌‌‌‌‌‌‌های رفاه را تا 20‌درصد در طول سال‌های همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گیری افزایش دادند. شول گفت: «با وجود همه این هزینه‌های اضافی کارگران راضی‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر نشده‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. درنظرسنجی Alight از 2‌هزار کارمند ایالات‌متحده در سال‌جاری، 34‌درصد گفتند که اغلب از شروع روز کاری خود می‌ترسند این آمار افزایش 11‌درصدی را در قیاس با سال‌2020 نشان می‌دهد. مشتریان شرکتی به او گفته‌اند که هزینه‌های سلامت روان و هزینه‌های ناشی از جابه‌جایی کارمندان در حال افزایش است.

بنجامین گرنجر، روانشناس ارشد محل کار در شرکت نرم‌افزاری Qualtrics، گفت که یکی از عوامل بروز این وضعیت، افزایش تعداد کارگرانی است که پس از سطوح بی‌سابقه تغییر شغل، نسبتا تازه‌کار شده‌اند. این کارگران با تغییر شغل خود و وارد‌شدن به شغل‌‌‌‌‌‌‌‌‌های جدید شغل جدیدی را امتحان کرده‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. بسیاری از کارفرمایان بیشتر بر استخدام تمرکز کرده‌اند تا اینکه کارمندان جدید را به‌خوبی آموزش دهند و این باعث شده‌است بسیاری از تازه‌کارها در محل کار احساس سرگردانی کنند. در موارد دیگر، کارگران دریافتند که مشاغل جدید چندان برای آنها مناسب نیستند.

داده‌‌‌‌‌‌‌‌‌های Qualtrics همچنین نشان می‌دهد که جدیدترین کارگران کمترین رضایتمندی را دارند. این مساله کلیشه بالاتر بودن سطح شور و شوق تازه‌کاران را معکوس کرده‌است. در مطالعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای که روی نزدیک به 37‌هزار کارگر در ماه گذشته منتشر شد، نشان‌داده شد که افرادی که کمتر از 6 ماه است استخدام شده‌اند، سطوح پایین‌تری از درگیرشدن با کار، احساس درگیر‌شدن با کار و قصد ماندن در این کار را نسبت به‌کارگرانی که مدت زمان طولانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌تری سابقه داشتند، گزارش کردند. آنها همچنین در این معیارها نسبت به ‌کارگران جدید در سال‌2022 امتیاز کمتری به‌دست آوردند که نشان می‌دهد افزایش دستمزد که بسیاری از افراد را به مشاغل جدید می‌کشاند ممکن است به اندازه یک یا دوسال‌قبل رضایت‌بخش نباشد.

ارتباط از راه دور

روابط از راه دور بین روسا و کارکنان نیز ممکن است یک مشکل باشد. طبق داده‌های ارائه‌شده توسط شرکت محاسبه حقوق و دستمزد ADP، نزدیک به یک‌سوم کارگران شرکت‌های بزرگ در منطقه مشایه با مدیرانشان کار نمی‌کنند که این رقم در فوریه 2020 حدود 23‌درصد بود. موشه کوهن، یک میانجی و مربی مذاکره که در دانشکده بازرگانی کوئستروم بوستون تدریس می‌کند، گفت که فاصله باعث تضعیف روابط بین همکاران و تشدید درگیری شده‌است. او متوجه شده‌است که تعداد بیشتری از کارگران، همکاران یا روسا را سمی یا غیر‌قابل همکاری می‌خوانند که این نشانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از اعتماد ضعیف است.

یکی از مشاوران 20‌ساله لس‌آنجلسی که خواست نامش فاش نشود، گفت که وقتی سال‌گذشته کار خود را در یک شرکت بزرگ شروع کرد، همکارانش که عمدتا از راه دور بودند، روی کار خودشان متمرکز بودند و تمایلی به‌کار حضوری نداشتند. یک شرکت جدید آنها را استخدام می‌کند. در شرکت جدید افراد کمی در دفتر حضور پیدا می‌کنند که ایجاد روابط را سخت می‌کند. طبق اعلام Scoop Technologies، یک شرکت نرم‌افزاری که شاخصی برای نظارت بر سیاست‌های محیط کار ایجاد‌کرده است، امسال سهم شرکت‌های آمریکایی که حضور در دفتر را اجباری می‌کنند، در سال‌جاری کاهش یافته‌ و از 49‌درصد در ابتدای سال‌به 38‌درصد در اکتبر رسیده‌ است.

داده‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مخالف

البته همه داده‌ها کاهشی نیستند. نظرسنجی‌ها از بزرگسالان آمریکایی نشان می‌دهد در نوامبر 2022 کارگران نسبت به سال‌های گذشته از شغل خود رضایت بیشتری داشتند. عامل کلیدی در افزایش شادی کارمندان در این شاخص افرادی بودند که به‌طور داوطلبانه نقش خود را در طول همه‌گیری تغییر دادند و افرادی که ترکیبی از روزهای کار حضوری و کار از راه دور را تجربه کرده‌اند. اما این نظرسنجی قبل از موجی از اخراج‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها در شرکت‌های پرمخاطب و کاهش شدید تعداد مشاغل انجام شده‌است. نمونه دیگر رشد نارضایتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها پس از حضوری‌شدن کارها شرکت Farmers Group بوده‌است، پس از اینکه مدیرعامل جدید آن سیاست قبلی شرکت را که به اکثر کارگران اجازه می‌داد از راه دور باشند لغو کرد، کارگران این شرکت‌ هزاران نظر عمدتا منفی را در پلتفرم رسانه اجتماعی داخلی بیمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گر ارسال کردند. کارمندانی مانند کندی می‌مانده نیز وجود دارند که گفتند احساس می‌کنند به آنها خیانت شده‌است.

این زن 43‌ساله که خودروی خود را فروخته و‌ هزاران دلار برای بازسازی دفتر خانه خود تحت‌سیاست دورکاری هزینه ‌کرده‌بود، گفت: «ما نتوانستیم علت این تصمیم را بفهمیم.» او 10‌هزار دلار برای خرید یک ماشین دست‌دوم برای رفت و آمد خرج کرد. یک سخنگوی شرکت گفت که «همه کارمندان از تصمیمات شرکت حمایت نمی‌کنند و گویا این شرکت اهمیتی به حفظ کارکنان خود نمی‌دهد.» در یک مرخصی کوتاه، می‌مانده متوجه شد که دیگر از شغل مدیریت محصول خود احساس رضایت نمی‌کند. ماه گذشته پس از اینکه او و همسرش تصمیم گرفتند با یک حقوق زندگی کنند، استعفا داد. او اکنون به تبلیغ یک گروه موسیقی و حیوانات خانگی کمک می‌کند. او گفت: «برای من خیلی راحت‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر است که به خودم گزارش بدهم تا به بالادستی‌ام در محل کار.»