چرا پیش‌بینی‌ها درباره پیروزی هریس غلط از آب درآمد؟
با اعلام پیشتازی و پیروزی ترامپ در یک سخنرانی عمومی، تحلیگران این پرسش را مطرح کردند که چرا نظرسنجی ها و پیشبینی ها درباره کامالا هریس اشتباه از آب درآمد؟ گزارش خبرآنلاین را بخوانید.
رسول سلیمی: طی دهه‌های اخیر، نظرسنجی‌ها نقش ویژه‌ای در پیش بینی انتخابات در جامعه ایالات متحده، بالاخص انتخابات ریاست جمهوری پیدا کرده‌اند. اما اشتباهات این نظرسنجی‌ها در پیشبینی انتخابات ریاست جمهوری سال‌های 2016 و 2020 باعث شد اعتماد آمریکایی‌ها نسبت به آنها کمرنگ شود. اما به نظر می رسد امسال نیز شاهد یکی از انتخابات هایی باشیم که نتایج نظرسنجی ها در آن پر خطا بوده است.
در همین حال نشریه پولیتیکو در گزارشی به چالش‌های نظرسنجی‌های انتخاباتی در شناسایی حامیان احتمالی کامالا هریس در انتخابات 2024 پرداخت و آن را با دشواری‌های قبلی نظرسنجی‌ها در شناسایی حامیان دونالد ترامپ مقایسه کرد. از جمله گروه‌های مهمی که ممکن است در نظرسنجی‌های مربوط به هریس کمتر دیده شوند، جمهوری‌خواهانی هستند که پیش‌تر از نیکی هیلی حمایت می‌کردند اما پیشبینی می شد به سمت هریس متمایل شوند، همچنین دموکرات‌های چپ‌گرای «متعهد نشده» که نسبت به سیاست‌های حزب تردید داشتند پیشبینی می شد برای جلوگیری از پیروزی ترامپ رای خواهند داد. اما چنین نشد!
این در حالی است که نظرسنجی‌ها در آمریکا از رقابت شانه به شانه کامالا هریس و دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری در سطح ملی و در ایالت‌های خاکستری خبر می دادند. بر اساس آخرین نظرسنجی «رویترز/ایپسوس»، هرسی با 46 درصد در مقابل 43 درصد، با اختلافی اندک از ترامپ جلوتر نشان می داد.
دیگر نظرسنجی ملی آمریکا یعنی نظرسنجی «538» که به صورت روزانه ایالت‌های آمریکا را رصد می‌کرد نشان می‌داد هریس در نظرسنجی‌های ملی با 1.9 درصد اختلاف از رقیب خود پیش افتاده است. این نظرسنجی محبوبیت هریس را 48.2 درصد و محبوبیت ترامپ را 46.3 درصد ارزیابی کرده بود.
اما شبکه سی ان ان در گزارشی به تغییرات در جمعیت رای دهندگان سنتی احزاب پرداخته است که پاسخی برای چرایی اشتباه در نظرسنجی های خوشبینانه نسبت به هریس دارد. این رسانه میگوید جمعیت رای‌دهندگان سفیدپوست بدون مدرک دانشگاهی، که سنگ بنای رای جمهوری‌خواهان را تشکیل می‌دهند، از سال 2020 تا کنون کمی بیش از 2 درصد کاهش داشته و برای اولین بار در تاریخ آمریکا به زیر 40 درصد از واجدین شرایط رای دادن رسیده است.
ویلیام فری جمعیت شناس آمریکایی میگوید همزمان با کاهش جمعیت این گروه، م سفیدپوستان با حداقل مدرک دانشگاهی چهار ساله و رای دهندگان رنگین پوست هر کدام از سال 2020 تقریباً یک درصد افزایش جمعیت داشته اند.
سی ان ان میگوید همین تغییرات فزاینده در ترکیب گروه‌های رای دهنده اصلی باعث شده کمپین ترامپ و هریس برای به دست آوردن رای گروه‌های جدید، دستخوش تغییرات شود. مساله اینجاست که امسال، رقابت در ایالت‌های کلیدی بسیار نزدیک است و حتی تغییرات کوچک در ترکیب رای دهندگان در رقابتی‌ترین ایالت‌ها می‌تواند تفاوت جدی ایجاد کند.
ترامپ در هر دو کمپین ریاست جمهوری خود تقریباً به اندازه رونالد ریگان در سال 1984 سهم زیادی از رای رای دهندگان سفیدپوست بدون تحصیلات دانشگاهی را به دست آورد. با این حال، از آنجایی که سفیدپوستان طبقه کارگر از حدود دو سوم رای دهندگان در سال 1984 به حدود دو پنجم در حال حاضر کاهش یافته بودند، ترامپ تنها حدود 47 درصد از کل آرا را در هر یک از دو مبارزات انتخاباتی خود به دست آورد، در حالی که ریگان نزدیک به 59 درصد را به دست آورده بود.
تغییرات نژادی و تحصیلی تنها تغییرات چهار سال اخیر در آمریکا نبوده است. آمارها نشان می‌دهد تعداد زنان واجد شرایط رای دادن در آمریکا به 52 درصد واجدین شرایط رسیده است. انتظار می‌رود تعداد بالاتر زنان، به نفع کامالا هریس باشد، اما تحلیل‌های سی ان ان نشان می‌دهد این تعداد نسبت به سال 2020 کمتر شده است و این به نفع ترامپ است.
نیویورک تایمز نیز در گزارشی دو نظریه در مورد چرایی شکست نظرسنجی‌ها در گذشته مطرح کرده است.
این رسانه میگوید نظرسنجی‌ها قبل از ترامپ انقدر وحشتناک نبودند، اما طبعا باید توضیح بهتری نسبت به این عبارت که «حامیان ترامپ به شرکت‌های نظرسنجی جواب نمی‌دهند»، وجود داشته باشد. این رسانه میگوید به همین دلیل گروه‌های برگزاری نظرسنجی حرفه‌ای و تحلیل گران، 8 سال گذشته را به تحقیق درباره چرایی خطای نظرسنجی‌ها در انتخابات‌ها پرداخته اند. دو تئوری در بین تئوری‌های مطرح شده درباره خطای نظرسنجی در سال‌های 2016 و 2020 از سایر تئوری‌ها جالب‌تر است.
اولین تئوری، تئوری یکپارچه است که تلاش می‌کند توضیج بدهد چرا نظرسنجی‌ها در انتخابات کنگره و در مورد تحلیل دموکرات‌ها خوب عمل می‌کنند، اما در نظرسنجی‌های انتخابات ریاست جمهوری ضعیف ظاهر می‌شوند.
این تئوری میگوید شرکت‌های برگزاری نظرسنجی به رای دهندگانی که در امور سیاسی فعالیتی ندارند، دسترسی زیادی ندارند و این افراد هم غالبا به ترامپ رای می‌دهند.
تئوری بعدی که نیویورک تایمز به آن اشاره کرده، تئوری وصله پینه است. در این تئوری، اشتباهات نظرسنجی در سال‌های 2016 و 2020 ممکن است مشابه به نظر برسند، اما در واقع بسیار متفاوت بودند. این تئوری میگوید عدم دسترسی به افرادی که در سیاست درگیر نیستند تنها دلیل اشتباه نظرسنجی‌ها نبوده ست.
بر اساس این تئوری مواردی، چون بی توجهی به موضوع تحصیلات و موضوع کرونا بر خطای نظرسنجی‌های قبلی تاثیر داشتند. در سال 2016 بیشتر نظرسنجی‌های ایالتی وزن زیادی را برای تحصیلات قائل نبودند. تا قبل از سال 2016 داشتن یا نداشتن مدرک دانشگاهی متغیر مهمی برای رای دموکرات‌ها و جمهوری خواهان محسوب نمی‌شد، اما از این زمان به بعد این متغیر مهم شده است.
اگرچه موسسات نظرسنجی در ایالات متحده یاد گرفته‌اند که در پیش‌بینی‌های خود با احتیاط عمل کنند اما امسال نیز بسیاری از پیشبینی ها درباره پیروزی کامالا هریس اشتباه بود. چارلز فرانکلین، استاد دانشگاه مارکت ویسکانسین می گوید: «در سال 2016 (انتخاباتی که ترامپ پیروز آن شد) ما سخت در اشتباه بودیم.» و تصریح می کند: «من سخت در اشتباه بودم!»
اما او تنها کسی نبود که ارزیابی اشتباهی داشت. در آن دوره بسیاری هیلاری کلینتون را در انتخابات ریاست جمهوری پیشتاز می‌دیدند. اما دونالد ترامپ به طور شگفت انگیزی به پیروز انتخابات در سه ایالت مهم آمریکا تبدیل شد که او را به ریاست جمهوری رساند.
فرانکلین میگوید پیش‌بینی‌ها در سال 2020 به جای این که بهتر شود بدتر شد و می‌افزاید: «برای مثال در فلوریدا و کارولینای شمالی، نظرسنجی‌ها حاکی از این بود که بایدن به وضوح جلوتر است. اما در نهایت چه کسی در این دو ایالت برنده شد؟ ترامپ. در ایالت‌های دیگر مانند پنسیلوانیا یا ویسکانسین، همانطور که پیشبینی شده بود بایدن پیروز شد، اما با اکثریتی بسیار ناچیز. باز هم طرفداری از ترامپ کمتر از حد واقعی و از بایدن بیش از حد برآورد شد»
ناظران سیاسی میگوید: «افرادی که از دونالد ترامپ یا نامزدهای جمهوری‌خواه به طور کلی حمایت می‌کردند، کمتر تمایلی به شرکت در نظرسنجی‌ها داشتند. به عبارتی نتایج نظرسنجی‌ها نظر حامیان ترامپ را آنطور که باید انعکاس نمی‌دادند.»
در واقع، نظرسنجی‌های ملی در امریکا سعی می‌کنند نظرات همه آمریکایی‌ها را بسنجند، صرف نظر از اینکه آیا در ایالت میدان جنگ مانند پنسیلوانیا زندگی می‌کنند، ایالت قرمز قابل اعتماد مانند آیداهو یا ایالت آبی قابل اعتماد مانند رود آیلند. به طور خلاصه، نظرسنجی‌های ملی به ما می‌گویند که کل شهروندان چه فکری می‌کنند. نظرسنجی‌هایی که فقط بر روی ایالت‌های رقابتی متمرکز می‌شوند این خطر را دارند که به نیازها و دیدگاه‌های اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی‌هایی که در ایالات غیررقابتی زندگی می‌کنند توجه کمی داشته باشند.
منبع: خبر آنلاین