چالش‌های سیاست خارجی ترامپ به محض ورود به کاخ سفید / عدم آتش بس در غزه یعنی وجود یک مانع بزرگ در مسیر توافق ترامپ و ایران

فارن پالیسی نوشت: دوره دوم ریاست جمهوری رئیس جمهور منتخب ایالات متحده در یک چشم انداز جهانی بسیار متفاوت نسبت به دوره نخست او آغاز خواهد شد.

 

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: ترامپ گفته که یکی از جنگ های فعلی – یعنی بین روسیه و اوکراین – را ظرف “24 ساعت” با مجبور کردن ولادیمیر پوتین و ولودیمیر زلنسکی، روسای جمهور روسیه و اوکراین به نشستن در پای میز مذاکره پایان خواهد داد.

 

جنگ دوم، در خاورمیانه به مراتب پیچیده تر است و برکناری ناگهانی بشار اسد، رئیس جمهور سوریه در اوایل دسامبر معادلات منطقه را بیشتر تغییر داد. ترامپ اخیراً به مجله تایم گفته که جنگ بین اسرائیل، حماس و حزب‌الله «پیچیده‌تر» از جنگ روسیه با اوکراین است، اما «حل آن آسان‌تر است».

 

انتظار می رود چندین درگیری و مسئله غیر مسلحانه دیگر از جمله احتمال راه اندازی مجدد جنگ تعرفه ای با چین و سرکوب مهاجرت های غیرقانونی از مکزیک و آمریکای لاتین که توجه ترامپ را در جریان مبارزات انتخاباتی برانگیخت، در صدر فهرست اولویت های دولت جدید او باشد.

 

در اینجا بزرگترین چالش های سیاست خارجی که ترامپ احتمالاً در اولین سال بازگشت خود به کاخ سفید با آن روبرو خواهد شد را با هم مرور می کنیم.

 

 

از جمله اولین اولویت های سیاست خارجی ترامپ، رسیدگی به جنگ جاری روسیه علیه اوکراین خواهد بود که تنها اندکی پس از گذشت بیش از یک ماه از دوره جدید ترامپ به سه سالگی خود می رسد. رئیس جمهور منتخب قول داده است قبل از مراسم تحلیف خود در 20 ژانویه 2025 به این درگیری پایان دهد. اما معرفی نیروهای کره شمالی در خطوط مقدم روسیه و دریافت مجوز اوکراین از دولت بایدن برای استفاده از سیستم های موشکی دوربرد ارائه شده توسط غرب برای حمله به عمق خاک روسیه می تواند تحقق این وعده انتخاباتی را دشوار کند.

 

کارشناسان بر این باورند که برکناری اخیر اسد، متحد کلیدی روسیه می تواند پوتین را متقاعد کند که به دنبال نمایش قدرت بیشتری در اوکراین باشد. در حال حاضر، نیروهای کرملین به پیشروی به سمت غرب ادامه می دهند، در حال نبرد با ضدحمله اوکراین در منطقه کورسک روسیه هستند و همچنین زیرساخت های انرژی کیف را پیش از یک زمستان سخت دیگر بمباران می کنند. بسیاری از کشورهای اروپایی با پیش بینی پیروزی او در انتخابات، سیاست های کمک به اوکراین خود را از گزند اقدامات ترامپ مصون سازند. اما اکنون، با ادامه جنگ همین کشورها در تلاش برای جلب رضایت دولت جدید هستند.

 

 

ترامپ در بحبوحه یکی از متحول کننده ترین دوره های خاورمیانه در سال های اخیر وارد کاخ سفید می شود. این منطقه که از نظر تاریخی بی ثبات بوده است، بیش از یک سال است که در جنگ اسرائیل و حماس در غزه گرفتار شده است. اگرچه نشانه هایی وجود دارد که یک توافق آتش بس ممکن است در شرف وقوع باشد، اما حفظ آتش بس می تواند بسیار دشوار باشد، به ویژه با توجه به اینکه اسرائیل آماده است حداقل حضور نظامی موقت خود را در غزه به عنوان بخشی از چنین توافقی حفظ نماید. و بدون آتش بس در غزه، ترامپ می تواند در دستیابی به تعدادی از اهداف بالقوه، مانند عادی سازی روابط بین اسرائیل و عربستان سعودی یا تضمین یک توافق هسته ای جدید با ایران، با مشکل مواجه شود.

 

جنگ غزه تنش ها را در سراسر خاورمیانه دامن زده است، از جمله دامن زدن به درگیری در لبنان بین اسرائیل و حزب الله، که علی رغم دستیابی به توافق آتش بس در اواخر نوامبر به تبادل آتش ادامه داده اند. در همین حال، اسرائیل نیز درگیر تبادل آتش متقابلی با ایران بوده است. با توجه به لطمات اخیر، حداقل در حال حاضر به نظر نمی رسد نه ایران و نه حزب الله تمایلی به تشدید تنش داشته باشند.

 

ایران همچنین با سقوط رژیم اسد در سوریه، متحد مهمی را در منطقه از دست داد. سقوط اسد هم چالش و هم فرصتی بالقوه برای ترامپ ایجاد می کند. سوریه اکنون در موقعیت سیاسی ناپایداری قرار دارد، زیرا گروه شورشی هیئت تحریرالشام که ایالات متحده و سایر کشورها آن را گروهی تروریستی می دانند، مسئولیت را بر عهده گرفته است. ترامپ باید تصمیم بگیرد که چگونه با تحریرالشام و رهبر آن، ابومحمد الجولانی، تعامل کند، که در تلاش است خود را در چشم جهانیان مشروعیت بخشد و در عین حال برای متحد کردن سوریه در پشت سر دولت جدید پس از سال ها جنگ ویرانگر، حرکت می کند.

 

اکنون که اسد رفته است، ترامپ همچنین با چالش چگونگی تنظیم رویکرد واشنگتن در قبال منافع و اقدامات متضاد متحدان ایالات متحده مانند اسرائیل و ترکیه در سوریه مواجه خواهد شد. اسرائیل از برکناری اسد به عنوان فرصتی برای انجام یک کارزار بزرگ از حملات هوایی برای از بین بردن دارایی های نظامی باقی مانده ارتش سوریه استفاده می کند، در حالی که نیروهای زمینی خود را به منطقه حائل در داخل سوریه در کنار بلندی های جولان منتقل کرده است. این اقدامات که در لحظه ای آسیب پذیر برای سوریه انجام می گیرد، در سطح جامعه بین المللی باعث هشدار و انتقاد شده است.

 

ترکیه، یکی از اعضای ناتو که همیشه با متحدانش خوش رفتاری نمی کند، می تواند منبع سردرد برای ترامپ باشد. آنکارا نیروهای کرد مورد حمایت ایالات متحده در سوریه را که نقش کلیدی در شکست داعش داشتند، تروریست می داند. اگر رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه تصمیم به پیشبرد حمله نظامی به قلمرو تحت کنترل کردها بگیرد، می‌تواند ترامپ را در موقعیت ناخوشایندی قرار دهد. ترامپ از قبل به نقش بزرگی که ترکیه به عنوان حامی اصلی تحریرالشام در سوریه ایفا می کند اشاره کرده است. زمان نشان خواهد داد که آیا رئیس جمهور منتخب بیکار می نشیند و اجازه می دهد که اردوغان میدان دار این نمایش شود یا اینکه او خود را مجبور به اتخاذ رویکرد مستقیم تری می داند.

 

 

ترامپ در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود پس از انتخابات در اواسط دسامبر گفت: «چین و ایالات متحده می توانند با هم تمام مشکلات جهان را حل کنند.» اما در همان کنفرانس مطبوعاتی، رئیس جمهور منتخب بار دیگر تهدید کرد که تعرفه ها را علیه چین اعمال خواهد کرد.

 

برنامه بازی ترامپ برای مقابله با این چالش ها تحت تاثیر توازن قدرت در کابینه او قرار خواهد گرفت. او تا حد زیادی مخالفان چین را برای پست های کلیدی مانند مارکو روبیو برای وزیر امور خارجه انتخاب کرده است، اما کارت های غیرقابل پیش بینی شامل ایلان ماسک است که روابط نزدیکی با چین دارد، و البته خود ترامپ. رئیس جمهور منتخب از رابطه فعلی ایالات متحده و تایوان ابراز نارضایتی و با شی جین پینگ، رئیس جمهور چین ملاقات کرده است. ترامپ حتی او را به مراسم تحلیف خود دعوت کرده است. در دوره نخست ترامپ، دولت او در مجموع رویکرد تهاجمی نسبت به چین اتخاذ کرد، اما آن سیاست از طریق بی ثباتی و نزاع داخلی شکل گرفت – و سیگنال های اولیه نشان می دهد که رویکرد این دوره خطی تر نخواهد بود.

 

 

ترامپ قول داده که «بزرگترین اخراج مهاجران» در تاریخ ایالات متحده را انجام دهد، که به گفته وی می تواند بین 15 تا 20 میلیون نفری را که به طور غیرقانونی در ایالات متحده هستند هدف قرار دهد و این اخراج از «مجرمان» شروع می شود. رئیس جمهور ایالات متحده گفته که برای انجام این اخراج های دسته جمعی، قصد دارد وضعیت اضطراری ملی اعلام کند و تا حد امکان از ارتش ایالات متحده که از نظر قانونی امکان پذیر است استفاده خواهد کرد اما با شکل گیری تیم بعدی ترامپ، جاه طلبی های او روشن تر می شود.

 

هدایت کارزار اخراج مهاجران بر عهده “تزار مرزی” تام هومان خواهد بود که در دوره نخست دولت ترامپ مدیر موقت مهاجرت و گمرک بود و در سیاست بحث برانگیز جدایی خانواده ها دست داشت. استیون میلر، معمار دستور کار سختگیرانه مهاجرت در نخست ترامپ به عنوان معاون ستاد سیاست گذاری دولت، صدای تاثیرگذارتری در دولت دوم ترامپ خواهد بود. ترامپ همچنین کریستی نوم، فرماندار داکوتای جنوبی را علیرغم نداشتن تجربه هم در این بخش و هم در اجرای قانون، به عنوان رئیس بعدی امنیت داخلی خود منصوب کرده است،. نقش او نیازمند تایید سنا است.

 

هومان به طور علنی اذعان کرده است که دامنه ماموریت او به محدودیت های منابع و بودجه بستگی دارد، اگرچه گفته است که ترامپ “به هر کاری که می تواند متعهد است تا پول مورد نیاز ما را تامین کند”. او همچنین قبلاً گفته بود که دولت دوم ترامپ باید به فکر احیای سیاست جدایی خانواده ها باشد.