«دکترین ضاحیه»؛ نظریه صهیونیست‌ها برای تخریب و کشتار حداکثری
«دکترین ضاحیه»، استراتژی نظامی رژیم صهیونیستی است که در آن بر قدرت بازدارندگی با استفاده از قدرت بیش از حد تکیه دارد و از کشتار غیرنظامیان، تخریب کامل زیرساخت‌های مدنی برای اعمال فشار بر دولت‌ها یا گروه‌های متخاصم برای تغییر موازین نبرد به نفع خود استفاده می‌کند.
به گزارش ایسنا، ارتش رژیم صهیونیستی این رویکرد و دکترین را برای اولین بار در جنگ با لبنان در ژوئیه 2006 به کار بست و نامش را از ضاحیه جنوبی بیروت گرفت؛ جایی که مقرهای حزب‌الله لبنان در آن قرار دارد و بعد هم در تمامی جنگ‌های بعدی علیه مقاومت فلسطین در نوار غزه و کرانه باختری از آن استفاده می‌کند.
پیدایش مفهوم
شبکه خبری الجزیره نوشته است: «نظریه ضاحیه» محصول جنگ 2006 نبود بلکه در نتیجه جنگ‌ها و نبردهایی که رژیم صهیونیستی از سال 1948 در آنها حضور داشت، شکل گرفت تا اینکه رژیم صهیونیستی آن را پذیرفت و در جنگ‌های بعدی خود این نظریه را به کار بست و اینطور تبلیغ کرد که این نظریه «تنها راه حل مشروع برای از بین بردن دشمنانش است».
رژیم صهیونیستی از زمان اشغال فلسطین از زمان حادثه نکبت گرفته تا جنگ لبنان در سال 1982 علیه سازمان آزادی‌بخش فلسطین، روستاها و اماکن مدنی را به طور کامل ویران کرده است. این رژیم در جنگ لبنان روستاهای فلسطین و لبنان را کامل ویران کرد.
مفهوم نظریه ضاحیه به طور رسمی توسط «گادی آیزنکوت» فرمانده پیشین ستاد ارتش رژیم صهیونیستی در زمان جنگ 2008 علیه غزه مطرح شد. او در آن زمان گفت: اسرائیل هر منطقه‌ای را که از دشمنانش حمایت کند به عنوان میدان جنگی مشروع تلقی می‌کند و به شکل عامدانه در این مناطق قدرت حداکثری را برای تخریب زیرساخت‌ها و تحقق قدرت بازدارندگی به کار خواهد بست. مثلا اگر روستایی را محل پرتاب موشک بداند آن را با خاک یکسان می‌کند!
رژیم صهیونیستی اصرار دارد که دکترین ضاحیه، تاکتیکی «مشروع» در جنگ است و به این رژیم کمک می‌کند حملات آتی علیه خود را مهار کند.
اصول دکترین ضاحیه
دکترین ضاحیه که توسط رژیم صهیونیستی پذیرفته شده است بر دو اصل اساسی استوار است: فعال‌سازی نابرابر نیروی آتش رژیم صهیونیستی و تخریب کامل زیرساخت‌های روستاها و شهرک‌هایی که نیروهای مخالف ارتش در آن حضور دارند با هدف جداسازی نیروها از مردم.
این دو اصل توسط سیاستمداران سیاسی و نظامی بر اساس اقدامات ارتش در چندین جنگ، مورد تحلیل قرار گرفت که ویژگی‌های این دکترین به طور خلاصه به شرح زیر است:
– استفاده از قدرت حداکثری یا بیشتر از آنچه طرف مقابل درگیری به کار گرفته است برای تضمین این مساله که خسارت جانی و مالی هرگونه ضدحمله، بالا باشد به گونه‌ای که پاسخ به حمله هزینه‌بر و دشوار شود.
– تخریب روستاها و شهرک‌هایی که رژیم صهیونیستی آنها را سکوی پرتاب موشک یا به طور کلی حملات می‌داند، با این هدف که پایگاه مردمی در این مناطق را تخریب کند و این مناطق را وادار کند بهای حمایت خود یا حضور نیروهای مسلح در آن را بپردازد.
– انهدام کامل زیرساخت‌ها و تاسیسات حیاتی مرتبط با گروه‌های متخاصم، اعم از ساختمان‌های مسکونی، جاده، پل، مراکز عمومی.
– سیاست کشتارجمعی و وارد کردن بیشترین خسارت ممکن به غیرنظامیان.
– استفاده حداکثری از نیروی هوایی، زیرا سیطره نظامی و پیشرفت در برابر طرف مقابل را در طول جنگ فراهم می‌کند.
– انهدام اهداف و کشتار شخصیت‌های فهرست شده پیش از شروع جنگ با هدف ایحاد اختلال در موازین نظامی به نفع خود.
تحلیلگران سیاسی می‌گویند یکی از اَشکال این دکترین، سیاست زمین سوخته است که هدف آن غیرقابل سکونت کردن مناطق مورد نظر است.
ایستگاه‌ها
– جنگ 2006
رژیم صهیونیستی سال 2006 با حمله ویرانگر علیه ضاحیه پرجمعیت لبنان و دیگر مناطق این کشور، استراتژی نظامی مورد بحث را اعلام و شروع به اجرای آن کرد.
گزارش کمیته بین‌المللی صلیب سرخ و دیده‌بان حقوق بشر نشان می‌دهد که در این جنگ که 33 روز طول کشید، بیش از هزار تن شهید، 900 هزار تن آواره، زیرساخت‌های مدنی لبنان از جمله فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های آب، تصفیه خانه‌های فاضلاب، پمپ بنزین‌ها، مدارس، مراکز درمانی و بیمارستان‌ها منهدم و حدود 30 هزار خانه به شکل جزئی یا کلی تخریب شدند.
دو سال پس از این جنگ، آیزنکوت فرمانده وقت فرماندهی شمال فلسطین اشغالی اعلام کرد رژیم صهیونیستی این استراتژی را در همه درگیری‌های آتی استفاده خواهد کرد و آنچه در ضاحیه اتفاق افتاد در همه روستاهایی که از آنجا به رژیم صهیونیستی حمله می‌شود، اتفاق خواهد افتاد.
او گفت: از قدرت نامتناسب استفاده خواهیم کرد و خسارات و ویرانی زیادی در آنجا (روستاها) برجای خواهیم گذاشت. از دید ما این روستاها مدنی نیستند بلکه پایگاه‌های نظامی هستند. آیزنکوت تاکید کرد: این استراتژی یک توصیه نیست بلکه یک طرح است که تصویب شده است.
– جنگ‌ها علیه غزه
نوار غزه خارج از دایره «استراتژی ضاحیه» رژیم صهیونیستی نبود چرا که این رژیم به سرعت این استراتژی را در جنگ‌های خود علیه غزه به کار بست. رژیم صهیونیستی در عملیات «سرب گداخته» در سال 2008 – 2009 با استفاده از این استراتژی اقدام به بمباران گسترده و ویرانی شدید کرد و آن را وسیله‌ای برای تضعیف مقاومت و مهار آن دانست.
در این عملیات رژیم صهیونیستی 1400 فلسطینی شهید شدند. سازمان ملل یک گزارش حقیقت‌یاب منتشر کرد که براساس آن، استراتژی رژیم صهیونیستی برای مجازات، تحقیر و وحشت غیرنظامیان با رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز در غزه طراحی شده بود.
در این گزارش تشریح شده بود که رژیم صهیونیستی به طور سیستماتیک زیرساخت‌های غیرنظامی در غزه از جمله کارخانه‌های آرد، مزارع، تصفیه‌خانه‌های فاضلاب، تاسیسات آب و ساختمان‌های مسکونی را تخریب کرد.
ارتش اشغالگر در عملیات «ستون ابر» در سال 2012 بار دیگر همین استراتژی را به کار گرفت و زیرساخت‌ها را دوباره تخریب کرد، به 38 خانه خسارت سنگین وارد و بیمارستان‌ها، پل‌ها، دفاتر مطبوعات، مراکز ورزشی، بانک‌ها، مزارع و مساجد را تخریب کرد.
ارتش رژیم صهیونیستی حتی در عملیات «صخره سخت» در سال 2014 هم در استفاده از این استراتژی کوتاهی نکرد و 2000 فلسطینی را به شهادت رساند، اقداماتی در مخالفت قوانین بین‌المللی انجام داد و با موشک و خمپاره زیرساخت‌های غزه را تخریب کرد و اماکن مدنی همچون مدارس و منازل هم مستثنی نشدند و خساراتی به ارزش 25 میلیون دلار وارد کرد.
در همین سال، حدود 18 هزار واحد مسکونی تخریب شده یا آسیب جدی دیدند و زیرساخت‌ها، آب و فاضلاب، برق و بهداشت هدف قرار گرفت.
رژیم صهیونیستی در پاسخ به عملیات «طوفان الاقصی» مقاومت فلسطین علیه شهرک‌های صهیونیستی اطراف غزه که 7 اکتبر 2023 انجام شد نیز دکترین نظامی خود را به شکل گسترده اجرایی کرد و کل نوار غزه را هدف قرار داد. رژیم صهیونیستی ظرف یک سال بیش از 41 هزار فلسطینی را که اکثر آنها غیرنظامی هستند، به شهادت رساند، روستاها و شهرها را تخریب کرد، زیرساخت‌ها، نهادها، مراکز بهداشتی و آموزشی، منازل، مناطق مسکونی، مساجد، کلیسا، بیمارستان و اماکن تاریخی را با خاک یکسان کرد تا جایی که میزان تخریب بافت شهری و مسکن اواسط 2024 تنها در شهر غزه حدود 80 درصد و میزان ویرانی در زیرساخت‌ها 90 درصد ارزیابی شده بود.
در استان شمالی غزه که شامل شهرک جبالیا، اردوگاه آن و دو شهرک بیت‌حانون و بیت‌لاهیا می‌شود، میزان تخریب در بافت شهری و مسکن حدود 95 درصد تخمین زده شده است و زیرساخت‌ها هم به کلی نابود شده است.
– جنگ لبنان 2024
مرزهای لبنان و فلسطین اشغالی از زمان جنگ 2006 متشنج مانده است که در پی ورود حزب‌الله لبنان به عملیات طوفان الاقصی و تداوم حملاتش علیه جبهه شمالی فلسطین اشغالی، ارتش این رژیم تصمیم به ترور فرماندهان برجسته حزب‌الله از سپتامبر 2024 به ویژه «سید حسن نصرالله»، دبیرکل حزب‌الله لبنان گرفت.
طرح ترور دبیرکل حزب‌الله لبنان، نوعی اجرای «دکترین ضاحیه» است چرا که برای ترور آن جنگنده‌های صهیونیستی بیش از 80 بمب سنگرشکن به وزن 2000 پوند انداختند و مساحت تخریب آن 35 متر بود و موجب تخریب 6 ساختمان مسکونی شد.
پیش از ترور سید حسن نصرالله، چندین حمله در ضاحیه جنوبی توسط ارتش دشمن انجام شد که ویرانی شدیدی در زیرساخت‌های لبنان برجای گذاشت و حدود 1000 لبنانی شهید و نزدیک به یک میلیون نفر آواره شدند و پس از آن رژیم صهیونیستی آغاز عملیات زمینی در جنوب لبنان را اعلام کرد و آن را «محدود»، «محلی» و «مدیریت شده» توصیف کرد.
منبع: ایسنا