دونالد ترامپ و تولسی گابارد به دنبال سرکوب دستگاه‌های اطلاعاتی امریکا؟
در روز ۱۳ نوامبر، دونالد ترامپ گابارد را به عنوان نامزد خود برای سمت مدیر اطلاعات ملی انتخاب کرد، سمتی که کار ۱۸ سازمان اطلاعاتی کشور را هماهنگ می‌کند. این خبر در آژانس‌های اطلاعاتی و در میان متحدان آمریکا نگرانی‌هایی ایجاد کرد که ابزار اطلاعات می‌تواند مطابق با ترجیحات ترامپ تحریف شود.
اکونومیست نوشت: نامزد‌های انتخاب‌شده توسط رئیس‌جمهور منتخب برای نهاد‌های اطلاعاتی نشان‌دهنده یک دستور کار رادیکال است.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: از میان نامزد‌های دونالد ترامپ برای مناصب عالی‌رتبه، تعداد کمی به اندازه تولسی گابارد نسبت به حکومتی که به آن می‌پیوندند، بدبین هستند.
او در کتاب کارزار انتخاباتی خود با عنوان “برای عشق به کشور” که در ماه آوریل منتشر شد، نسبت به وقوع یک “کودتای آرام و پیوسته” توسط “کلیت ماشین دائمی واشنگتن” هشدار می‌دهد.
فهرست او از کودتاگران طولانی و گسترده است و شامل کمیته ملی دموکرات، رسانه‌های تبلیغاتی، شرکت‌های بزرگ فناوری، اف‌بی‌آی، سی‌آی‌ای و شبکه‌ای از عوامل اطلاعاتی و اجرایی خودسر است که در سطوح بالای دولت فعالیت می‌کنند. با این حال، خود او ممکن است به زودی مسئولیتی در بدنه همین ماشین کودتا کسب کند.
در روز 13 نوامبر، دونالد ترامپ گابارد را به عنوان نامزد خود برای سمت مدیر اطلاعات ملی انتخاب کرد، سمتی که کار 18 سازمان اطلاعاتی کشور را هماهنگ می‌کند. این خبر در آژانس‌های اطلاعاتی و در میان متحدان آمریکا نگرانی‌هایی ایجاد کرد که ابزار اطلاعات می‌تواند مطابق با ترجیحات ترامپ تحریف شود.
این انتصاب همچنین ریشه‌هایی از شکاف در دولت ترامپ را نشان می‌دهد؛ شکافی بین افراد تندرو مانند مایک والتز و مارکو روبیو، که به ترتیب به عنوان مشاور امنیت ملی و وزیر امور خارجه نامزد شده‌اند، و افرادی رادیکال مانند گابارد که خواستار رویکردی نرم‌تر در قبال چین، روسیه و ایران هستند.
تیم اطلاعاتی ترامپ هنوز در حال شکل‌گیری است. در 12 نوامبر، وی جان ردکلیف را به عنوان مدیر سیا انتخاب کرد. او یک نماینده سابق کنگره است که در پایان اولین دوره ترامپ به صورت موقت به عنوان مدیر اطلاعات ملی خدمت کرده بود.
در اف‌بی‌آی، به نظر می‌رسد کریستوفر ری، مدیر فعلی که در سال 2017 توسط ترامپ منصوب شد، جایگزین خواهد شد. در دوره نخست خود، ترامپ به‌طور مکرر با اف‌بی‌آی و سایر آژانس‌ها درگیر شد. از گزارش‌های آنها که گفته بودند روسیه در انتخابات 2016 به نفع او دخالت کرده، خشمگین بود. در سال 2020 او چندین مقام عالی‌رتبه اطلاعاتی، از جمله کریس کربز، مدیر آژانس امنیت سایبری و زیرساخت‌ها را که ادعا کرده بود انتخابات 2020 به سرقت نرفته است، اخراج کرد.
این سابقه نشان می‌دهد که ترامپ و منصوبان او به دنبال اصلاحات و حتی پاکسازی‌های چشمگیری در آژانس‌های جاسوسی و اف‌بی‌آی خواهند بود. این دفتر، که آژانس برجسته اجرای قانون فدرال است، دارای بخش‌های بزرگ ضد جاسوسی و ضد تروریسم است که اطلاعات را جمع‌آوری و تحلیل می‌کنند. احتمالاً اولین هدف برنامه‌های ترامپ برای بی‌اثر کردن دشمنانش خواهد بود. کاش پاتل، یک وفادار بی‌تجربه که ترامپ در روز‌های پایانی اولین دوره ریاست جمهور خود سعی کرد به عنوان معاون مدیر سیا منصوب کند، اما در این کار موفق نبود، به سمت مدیر اف‌بی‌آی مرتبط شده‌است. در دسامبر گذشته، پاتل وعده داد: “ما به دنبال توطئه‌گران خواهیم رفت، نه تنها در دولت بلکه در رسانه‌ها. چه به‌صورت کیفری چه مدنی… ما شما را مطلع می‌کنیم. “
این دفتر ممکن است به طرق دیگر نیز کنترل شود. ترامپ و گابارد هر دو مخالف بخش 702 از قانون نظارت اطلاعاتی خارجی موسوم به FISA هستند که تجسس الکترونیکی در خاک آمریکا را مجاز می‌داند. این قانون امسال پس از یک بحث مفصل در سنا تمدید شد، اما در سال 2026 منقضی خواهد شد. گابارد استدلال می‌کند که دادگاه FISA ثابت کرده که یک ماشین تایید مطمئن درخواست‌های دولتی است. اگر ترامپ آن را لغو کند، اف‌بی‌آی یک منبع عمده اطلاعاتی را از دست خواهد داد.
سایر سرنخ‌های موجود درباره برنامه‌های ترامپ ممکن است در نوشته‌های افراد نزدیک به حلقه سیاسی اطراف او یافت شود. سال گذشته، پروژه 2025 که ابتکاری از اندیشکده محافظه‌کار بنیاد هریتیج برای آمادگی جهت دولت ترامپ است، کتاب “دستور کاری برای رهبری” را منتشر کرد. داستین کارمک، دستیار سابق ردکلیف، فصل مربوط به اطلاعات این کتاب را نوشته است. در ماه مه امسال، موسسه سیاست آمریکا نخست کتاب مشابهی با فصلی به نویسندگی سم فدیس، افسر بازنشسته سیا که در سال 2020 سعی داشت نتیجه انتخابات منتهی به شکست ترامپ را برگرداند، منتشر کرد. بسیاری از اصلاحات پیشنهادی کارمک فن‌سالارانه هستند، مانند تلاش‌ها برای بهبود تبادل اطلاعات و تسهیل بررسی‌های امنیتی بین آژانس‌ها. او همچنین به عملیات مخفی علاقه‌مند است، که با دیدگاه‌های جمهوری‌خواهان سنتی همخوانی دارد. دیگر پیشنهاد‌ها بحث‌برانگیزتر هستند.
کارمک ادعا می‌کند که فرهنگ برابری طلبی اجتماعی موسوم به ووک در آژانس‌های جاسوسی جایگزین میهن‌پرستی و شایستگی شده است. او می‌گوید جامعه اطلاعاتی باید “اعتماد به بی‌طرفی سیاسی خود را بازگرداند”، و ادعا می‌کند که جان برنان، مدیر سابق سیا که به شدت از ترامپ انتقاد کرده‌بود، از ابزار اطلاعات “به عنوان سلاح سیاسی” استفاده کرده‌است. او به رئیس‌جمهور توصیه می‌کند که رهبران سازمان‌ها و مراکز ماموریت سیا را – که توسط مقامات حرفه‌ای و نه منصوبان سیاسی هدایت می‌شوند – جایگزین کند تا آنها را نسبت به کاخ سفید “پاسخ‌گوتر” سازد.
فدیس حتی فراتر از این می‌رود. او ادعا می‌کند که جاسوسان آمریکایی “امروزه به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی یک شاخه مستقل از دولت هستند که به رئیس‌جمهور پاسخ‌گو نیستند. ” او می‌گوید که بررسی‌های او از لپ تاپ هانتر بایدن نشان می‌دهد که خود جو بایدن از سوی تعدادی از عوامل خارجی، به ویژه حزب کمونیست چین در معرض خطر قرار داشته‌است”.
اکونومیست با دوازده مقام سابق و فعلی اطلاعاتی از آمریکا و متحدان اروپایی گفتگو کرده تا متوجه شود که آنها فکر می‌کنند چگونه این تغییرات ممکن است بر آژانس‌های آمریکایی و هم‌پیمانان ایالات متحده تاثیر بگذارد. برخی توصیه به آرامش کرده اند. یک مقام آمریکایی گفت که او به گابارد در کمیته خدمات مسلح مجلس توضیحاتی داده و متوجه شده که او در خلوت نسبت به اظهارات علنی کمتر رادیکال است. به هر حال، مدیر اطلاعات ملی بالاترین مقام اطلاعاتی آمریکاست، اما لزوماً و حتی معمولاً قدرتمندترین فرد نیست. او بر ارزیابی‌های اطلاعاتی نظارت و بودجه‌ها را مدیریت می‌کند، اما آژانس‌ها را به‌طور مستقیم اداره نمی‌کند.
یک مقام اطلاعاتی اروپایی خاطرنشان کرد که اشتراک گذاری اطلاعات بین کشور او و آمریکا در واقع در دوره اول ترامپ بهبود یافته بود. در دوره پیمان اطلاعاتی پنج چشم، که از آمریکا، استرالیا، بریتانیا، کانادا و نیوزلند تشکیل شده، جمع‌آوری اطلاعات به قدری به هم پیوسته شده که انفصال این فرآیند بدون ایجاد اختلال گسترده در خود آمریکا غیرممکن خواهد بود. یک مقام آمریکایی اطمینان داد:”اشتراک اطلاعات در ائتلاف پنج چشم همیشه ادامه دارد. “
دیگران تا این حد مطمئن نیستند. یک فرد مطلع گفت، بسیاری از افسران اطلاعاتی میان‌رتبه احتمالاً از ترس افتادن در دام آزمایش‌های وفاداری سیاسی از این فعالیت‌ها خارج خواهند شد. نگرانی دیگر رویکرد سست ترامپ به مقوله امنیت است. در دوره نخست ریاست جمهوری، خود او اطلاعات سری را به مقامات روسیه فاش کرد، به افراد خارجی بدون هیچگونه بررسی امنیتی اجازه داد آزادانه در مارالاگو گردش کنند، و جعبه‌های حاوی اسناد فوق محرمانه را هنگام ترک ریاست جمهوری همراه خود برد. اخیراً، دستیاران او پیشنهاد حذف بررسی‌های پیشینه اف‌بی‌آی و اعطای بررسی‌های امنیتی فوری به کارکنان حتی در صورت مردود شدن در بررسی‌های بخش خصوصی را داده‌اند.
تمایلات روسیه‌دوستانه گابارد به‌ویژه نگران‌کننده هستند. او در کتابش از این موضوع شکایت کرده که “دموکرات‌ها” به هیچ وجه خواستار رابطه‌ای صلح‌آمیز با روسیه نیستند… چگونه دوستانشان در بخش‌های نظامی-صنعتی از قِبل ترسی که در آمریکا و اروپا از دامن زدن به آتش جنگ سرد جدید به‌وجود آورده‌اند، تریلیون‌ها دلار درآمد کسب می‌کنند؟ ” برخی از افرادی که در عرصه‌های اطلاعاتی فعالیت دارند، اعتقاد دارند که ممکن است آژانس‌های اروپایی شروع به رها کردن گزارش‌های اطلاعات انسانی یا “پاکسازی” آنها از اطلاعاتی کنند که قبلاً به اشتراک گذاشته می‌شد. از سوی دیگر، گابارد به‌وضوح درباره تهدیدات مداومی که از جانب آژانس‌های اطلاعاتی می‌بیند، هشدار می‌دهد؛ آژانس‌هایی که او هشدار می‌دهد “آن‌قدر خطرناک هستند که حتی مقامات منتخب ما از رویارویی با آنها می‌ترسند. “
منبع: انتخاب