اسکان زیر تیغ فقر
پرهام پهلوان :
یکی از نشانه‌‌‌های جوامع مدرن اما بیمار، اسکان افراد در سکونتگاه‌‌‌های غیررسمی و بی‌‌‌کیفیت است؛ مناطقی که در طیف وسیعی از شهرهای جهان در پنج‌قاره می‌‌‌توان ردپای آنها را دید. ساکنان سکونتگاه‌‌‌های غیررسمی، به دلایل مختلف نه‌تنها مجوز تصرف یا سکونت در منازل خود به شیوه‌‌‌های مرسوم مالکیت یا استیجاری را ندارند، بلکه از اغلب کالاهای عمومی در دسترس شهروندان عادی استفاده نمی‌‌‌کنند؛ موضوعی که عموما ذیل بحث نابرابری در شهرها و ابرشهرها محل بحث است.
برخی از پژوهشگران با تاکید بر ضرورت تقویت توسعه پایدار در شهرها، زاغهها را خروجی سیاست‌‌‌های بد و رشد نابرابری می‌‌‌دانند که راه‌حل این معضل از محل جلب مشارکت افراد در روند شناخت و حل چالش‌‌‌های این نوع سکونتگاه‌‌‌ها می‌‌‌گذرد. مطابق گزارش زیستگاه سازمان ملل (UN-Habitat) ، در منطقه شرق آسیا و ایران نزدیک به 589میلیون نفر در این مناطق غیررسمی یا زاغهها زندگی می‌کنند. از طرف دیگر نزدیک به یک‌میلیارد نفر (12.5درصد) در سراسر جهان در این مناطق زندگی می‌کنند. این افراد از حداقل‌‌‌های زیست اولیه محروم و درگیر فقر مطلق هستند. آموزش، بهداشت، دسترسی آزادانه به آب و مواد غذایی سالم تنها برخی از مهم‌ترین چالش‌‌‌های پیش‌روی توسعه شهرها هستند که وجود و عدم‌شناسایی راه‌‌‌های مقابله و مبارزه با شکل‌‌‌گیری زاغهها آنها را تشدید می‌کنند. «باشگاه اقتصاددانان» روزنامه «دنیای‌اقتصاد»، در این پرونده به بررسی اهمیت توجه به مقوله اسکان و اثری که نابرابری بر این مقوله مهم می‌‌‌گذارد، پرداخته است.
منبع: دنیای اقتصاد