اندر احوالات تولید در کشور

کشور ایران با دارا بودن حدود 68 نوع ماده معدنی جزو 15 کشور برتر از لحاظ ماده معدنی در جهان است، اما سوال مهم این است چرا از این ظرفیت بی نظیر که می تواند نیروی محرکه اقتصاد با قابلیت ایجاد شغل، رشد، جهش تولید و رفع فاصله طبقاتی در کشور باشد استفاده نمی شود؟

در حال حاضر صنایع ما با مشکلات زیادی روبرو هستند، که باعث تعطیل شدن واحد های کوچک و بزرگ صنعتی شده است که رفع این مشکل تلاش و همت مضاعف سه قوه را می طلبد. از جمله مسائلی که عزیزان حوزه صنعت و معدن با آن مواجه هستند می توان به مشکل نقدینگی واحدهای صنعتی اشاره کرد.

واحدهای تولیدی برای رفع مشکل نقدینگی و خرید مواد اولیه برای راه اندازی خط تولید دست به دامن بانک و وام های بانکی با بهره بالا می شوند که این خود در آینده مشکل جدیدی بوجود می آورد به نام عدم توانایی در بازپرداخت وام که در نهایت موجب پلمپ واحد های تولیدی و بیکاری کارگران آن واحد می گردد و تولیدکننده را از ایجاد کار تولیدی دلسرد می کند.

دولت باید مکانیزم مناسب برای تامین سرمایه های در گردش واحد های تولیدی ایجاد کند و مشکل نقدینگی این واحد ها را حل کند.

از دیگر مسائلی که واحدهای تولیدی با آن روبرو هستند زمان طولانی برای ایجاد پروانه بهره برداری است. تولید کننده باید در کمترین زمان ممکن واحد تولیدی خود را به بهره برداری برساند و به اینصورت نباشد که کلیه وقت و انرژی خود را در وزارت صمت برای گرفتن مجوز که می تواند بخشی از مشکلات دولت که اشتغال هست را بر طرف نماید، تلف کند.

در اینجا می توان به عدم داشتن صنایع به روز و یا دشواری در به روزرسانی واحد های تولیدی اشاره داشت که موجب شده است از معادن و یا واحد های تولیدی با کمترین ظرفیت استفاده شود. کشور از منظر منابع طبیعی و معادن در بهترین وضعیت قرار دارد اما از لحاظ صنایع یعنی استخراج و بهره برداری از ظرفیت موجود با مشکل جدی روبرو است که می توان با استفاده از شرکت های دانش بنیان، داخلی و ایجاد ارتباط بین دانشگاه، صنایع و معادن و یا تامین دستگاه بوسیله سایر کشور ها این مشکل را از سر راه صنایع و معادن برداشت.

راهکار پیشنهادی بنده برای صنایع و معادن، داشتن دیدگاه همه جانبه به بخش صنعت، معدن و تجارت میباشد و نقاط ضعف و قدرت، فرصت ها و تهدید های این سه بخش باید با هم بررسی گردد که تصویب یک آیین نامه برای یکی از بخش ها به بخش دیگری لطمه نزند و قانونی که تصویب میشود باعث شکوفایی صنعت و معدن و حتی تجارت شود.

صنایع و معادن ما نباید خام فروشی کنند بلکه باید با بهبود صنایع بالا دستی، پیشرفت تکنولوژی، ایجاد ارزش افزوده و استفاده از تجار و بازرگانان برای ایجاد بازار صادراتی فعالیت نمایند. این بازار میتوان ظرفیت 600 میلیونی موجود در منطقه و یا یک میلیاردی کشور های اسلامی باشد.

* عضو اتاق بازرگانی تهران