اقتصاد بزرگ‌تر، مِدال بیشتر
معمولا آنچه در رقابت‌های جهانی مورد بحث رسانه‌های مختلف قرار می‌گیرد، تعداد مدال‌ها و افتخاراتی است که ورزشکاران هر کشور کسب می‌کنند و گاهی جنبه‌های اقتصادی این رقابت‌ها از دید عموم مردم پنهان می‌ماند. این در حالی است که در نبود اقتصاد قوی، فرآهم کردن زمینه‌ی رشد و پیشرفت(حتی در مسابقات ورزشی) سخت و گاها ناممکن خواهد بود. جنبه‌هایی از تفاوت‌های اقتصادی کشورها را در المپیک پاریس نیز می‌توان دید.
المپیک 2024 پاریس در حالی به پایان رسید که آمریکا، چین و ژاپن با بیشترین مدال، به ترتیب جایگاه نخست الی سوم را از آنِ خود کردند، ایران با 12 مدال(شامل سه طلا، شش نقره و سه برنز) در جایگاه بیست‌و‌یکم قرار گرفت؛ همچنین کشور زامبیا با یک مدال برنز جایگاه هشتاد و چهارم(رتبه‌ی آخر در میان کشورهایی که موفق به کسب مدال شدند) را در کارنامه‌ی خود به ثبت رساند. به طور کلی شاید بتوان گفت ارتباط مستقیمی میان توسعه‌یافتگی کشورها و احتمال موفقیت در عرصه‌های مختلف(من‌جمله ورزش) وجود دارد. بنابراین، کشورهای با درجه‌ی توسعه‌یافتگی بالاتر، «احتمالا» موفقیت‌های بیشتری نیز در رقابت‌های ورزشی کسب می‌کنند.
اگر آمارها را کنار هم قرار دهیم، تا حد زیادی می‌توان گفت کشورهای با درآمد سرانه‌ی بالاتر، تعداد مدال‌های بیشتری نیز در المپیک پاریس کسب کرده‌اند.
مطابق نمودار فوق، عمده کشورهایی که تعداد بیشتری از مدال‌های المپیک را بدست آورده‌اند، درآمد سرانه‌ی بالاتری نیز دارند. در این بین کشورهای کوچکی همچون سنگاپور و قطر با وجود برخورداری از درآمد بالا، اما در کسب مدال طلا و نقره ناکام بوده‌اند و تنها موفق به کسب یک مدال؛ آن هم برنز شدند.
همچنین کشورهایی همچون چین، با وجود اینکه به لحاظ درآمد سرانه از بسیاری از کشورهای اروپایی پایین‌تر بوده‌اند، اما در المپیک پاریس در جایگاه بالاتری قرار گرفته است. طبیعتا سایر متغیرها(همچون اندازه اقتصاد، جمعیت، سیاست‌های ورزشی هر کشور و… نیز بر عملکرد نهایی کشورها موثر است)
اگر جمعیت را نیز در مقایسه خود لحاظ کنیم، به معیار بهتری دست پیدا خواهیم کرد؛ در این‌صورت کشورهایی که اقتصاد بزرگ‌تری دارند، موفقیت بیشتری در المپیک 2024 کسب کرده‌اند(اقتصاد بزرگ‌تر به معنی درآمد بیشتر است و درآمد کل هر کشور معادل حاصل‌ضرب جمعیت در درآمد سرانه آن است)
همانطور که در نمودار فوق نیز مشهود است، ارتباط مستقیمی میان تولید ناخالص داخلی کشورها و تعداد مدال‌های کسب‌شده وجود دارد، بنابراین کشورهایی که اقتصاد بزرگ‌تری دارند، عموما تعداد مدال بیشتری نیز کسب کرده‌اند. و به طور کلی رتبه المپیک کشورها با تولید کل آن کشور تا حد زیادی هم‌خوانی دارد. به عنوان مثال، بر اساس آمار بانک جهانی، ایران جایگاه بیستم درآمد سرانه در دنیا را به خود اختصاص داده است و رتبه ایران در المپیک پاریس نیز 21 بوده است. همچنین، آمریکا و چین بالاترین تولید ناخالص داخلی در میان تمامی کشورها را دارا هستند و هر دو نیز بیشترین تعداد مدال را در مسابقات المپیک بدست آورده‌اند(طبیعتا این قاعده یک‌به‌یک نیست و در این بین، کشورهایی همچون هند داده پرت محسوب می‌شوند و با وجود اقتصاد بزرگی که دارند، موفق به کسب جایگاه متناسب با اقتصاد نشده‌اند)
به طور کلی می‌توان گفت بهبود اقتصاد چه در سطح خانوار و چه در سطح کشور، همواره شانس موفقیت در عرصه‌های مختلف را نیز افزایش می‌دهد. خانواده‌ای را فرض کنید که از سطح درآمد، ثروت و به طور کلی رفاه اقتصادی بالاتری برخوردار است، طبیعتا در چنین خانواده‌ای زمینه‌ی پیشرفت فرزندان به نسبت سایر خانوارها که از سطح رفاه کم‌تری برخوردار هستند، بالاتر خواهد بود. این پیشرفت را می‌توان به حوزه‌ها و عرصه‌های مختلف(اعم از تحصیلات، ورزش، بازار کار و…) تعمیم داد. چرا که درآمد بالاتر، «امکان» بهره‌مندی از امکانات بیشتر را فرآهم می‌کند. همین موضوع در سطح کلان(کشور) نیز صدق می‌کند و اقتصاد قوی‌تر، امکان سرمایه‌گذاری و پیشرفت در زمینه‌‌های مختلف؛ من‌جمله ورزش را نیز فرآهم می‌آورد.